επιδιατίθημι

ἐπιδιατίθημι (Α)

1. διευθετώ («μετὰ τοῡτο... μονομαχίαν ἐπιδιέθηκε»)

2. μέσ. επιδιατίθεμαι

καταθέτω παρακαταθήκη, ενέχυρο ως εγγύηση για να κάνω κάτι («ἐπιδιαθέμενος ἀργύριον ἐάν μὴ ὀμόσῃ τὸν ὅρκον», Δημοσθ.)

3. καταθέτω ένα ποσό για να παίξω ζάρια

4. μέσ. κάνω δεύτερη, νεώτερη διαθήκη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + δια-τίθημι «διαχειρίζομαι, μεταχειρίζομαι»].